scroll omlaag voor mijn werk
Foto: Jorn Heijdenrijk
De gedroomden (coming soon)
Welke taal kan op tegen de oorlog? Een voorstelling op basis van de liefdesbrieven van Ingeborg Bachmann en Paul Celan. Te verwachten in voorjaar 2026.
Samen met Zephyr Brüggen.
Foto: Philip DriessenFoto: Philip Driessen
Ashes to Ashes (coming soon)
Fysieke en beeldende voorstelling over het moment waarop een lichaam ophoudt mens te zijn. Najaar 2026 in de theaters.
Samen met QiQi van Boheemen, Noah Janssen en Anne van der Vegt.
Foto: Sanne Peper
Hassan en Moos (2024)
Een klassenvoorstelling (12+) vol TikToks, broederschap en snackbar-ruzies die de impact van de situatie in het Midden-Oosten op Nederlandse moslims en joden bespreekbaar maakt.
regie: Timothy de Gilde
tekst: Tomer Pawlicki
spel: David Roos, Yassine el Amriti, Juan Zyad
productie: De Toneelmakerij
Foto: Ies Kaczmarek
Pygmalion, of de billen van het beeld (2024)
Een muzikale solovoorstelling over de verliefdheid op een standbeeld. Tussen liefde en lust, tussen kunst en porno, tussen ons en ons verlangen.
"Pygmalion is een ingenieus taalbouwwerk, waarin Roos veelvuldig zijwegen inslaat. Tegelijkertijd zijn zijn tekst en spel ook toegankelijk, want de acteur vermijdt behendig dat zijn solo uitmondt in hermetisch theater. (...) De innemende solovoorstelling van de jonge theatermaker eindigt in een zinderend laatste kwartier.." ★★★★ de Volkskrant
Foto: Moon Saris
Startschot (2023)
Wereld mens doen wat? Startschot is een strak gechoreografeerd afscheid over een baldadige geit in een appartementencomplex, gespeeld op de klanken van An der schönen blauen Donau.
Van en door Schwung, tekst door David Roos. In samenwerking met Over Het IJ en De Warme Winkel.
Foto: Milagro Elstak
De wereld mist een woord (2022)
Als je goed om je heen kijkt, zie je dat alles een naam heeft. En toch, als je wat beter om je heen kijkt, zie je dat niet alles te zeggen is. De wereld mist een woord. Wie zal het zeggen?
Samen met Tabor Idema. Bij Frascati Producties.
Foto: Ans Brys
Funeral (2022)
Een collectief ritueel over de eindigheid van de dingen.
Door Ontroerend Goed.
“Astonishingly beautiful.” BBC Radio 4
Foto: Ies Kaczmarek
Ein Schweigespiel (2021)Lang leve de eeuwigdurende oorlog, lang leve de soldatenmars, een half uur Schweigespiel.
Met Tabor Idema.
“Het moge duidelijk zijn: met deze hoeveelheid sterke ideeën en ingangen hadden tragere makers twee uur kunnen vullen. Maar Ein Schweigespiel houdt het tempo hoog. De voorstelling is grappig, licht, ontroerend en dan grimmig. Toch blijft, zelfs in het koude TL-licht, de voorstelling iets warms houden.
Geen kleine prestatie, met niks dan hun lichamen en stemmen.” Roel Pronk op frascatitheater.nl
Foto: Sanne Peper
Foto: Sanne Peper
Antigone (2021)Het klassieke Antigone gaat over loyaliteit en de banden die gesmeed worden door bloed. Abdel Daoudi trekt in een bewerking van Abdelkader Benali het oude verhaal naar de oorlogen in het Midden-Oosten. Deze gruwelijkheden verscheuren niet alleen de straten en steden, maar ook de mensen en families.
regie: Abdel Daoudi
tekst: Abdelkader Benali, naar Sophocles
spel: Nora el Koussour, Sylvia Poorta, David Roos, Nazanin Taheri, George Tobal
productie: Toneelschuur Producties
Godje (2020)Een bescheiden theatraal onderzoek naar Mens en God. En ook: een wonderlijke en spannende performance vertrekkend van een fragment uit Albert Camus’ Caligula.
Met Tabor Idema. Onder meer te zien geweest op Jonge Harten en Love At First Sight.
Bekijk Godje hier terug.
Het Grote Breken (2020)Een korte film over herdenken als collectieve handeling. Vier mensen staan stil bij een ramp die hun voorouders is overkomen. Hun leven is lijmen wat ooit gebroken is. Maar als de herinnering aan lijden heilig wordt, is het wachten op nieuwe barsten.
Onderdeel van Theater Na de Dam 2020.
Bekijk Het grote breken hier terug.
Foto: Jan VersweyveldFoto: Jan Versweyveld
Ibsen huis (2017)Groots familie-epos op basis van het oeuvre van Henrik Ibsen. Speelde onder meer op het Festival d’Avignon en in de Berlijnse Schaubühne.
Door Simon Stone bij Toneelgroep Amsterdam, nu ITA.
Foto: Sanne Peper
Medea (2014)Simon Stone mengt in zijn Medea de tragedie van Euripides met het waargebeurde verhaal van een Amerikaanse vrouw die in de jaren negentig haar kinderen ombrengt. Een rauw, enerverend, maar ook duister-humoristisch stuk.
Door Simon Stone bij Toneelgroep Amsterdam, nu ITA.